Marskość wątroby
Niezależnie od rodzaju czynnika uszkadzającego, naturalną odpowiedzią obronną i naprawczą tkanek jest włóknienie. Marskość wątroby jest z kolei stanem krańcowego przerośnięcia miąższu przez tkankę włóknistą, która nie spełnia funkcji, które wcześniej wykonywały komórki wątrobowe, hepatocyty. Z tego powodu dochodzi do zaburzenia funkcji wątroby, co prowadzi do typowego obrazu klinicznego.
Marskość wątroby nie jest homogennym zbiorem podobnych obrazów klinicznych. W grupie chorych z marskością wyróżnić należy chorych z tzw. marskością wyrównaną, z cechami histologicznymi marskości, ale bez cięższych objawów marskości oraz marskość niewyrównaną, którą charakteryzują objawy różnego stopnia niewydolności wątroby.
Najczęstszą przyczyną marskości jest alkoholowa choroba wątroby oraz wirusowe zapalenia wątroby, jednak przyczyną może być praktycznie każde inne uszkodzenie wątroby, w tym również coraz częściej niealkoholowa stłuszczeniowa choroba wątroby.
Do objawów marskości wątroby zaliczyć należy niespecyficzne objawy ogólne (osłabienie, spadek masy ciała), objawy skórne (pajączki naczyniowe na skórze, rumień dłoniowy, zanik owłosienia), żółtaczka, zanik libido, atrofia jąder u mężczyzn, wodobrzusze i obrzęki obwodowe.
Szczególnie niebezpieczne są powikłania marskości takie jak: samoistne bakteryjne zapalenie otrzewnej (zakażenie płynu stanowiącego wodobrzusze), krwotok z żylaków przełyku, encefalopatia wątrobowa oraz zespół wątrobowo-nerkowy. Następstwem marskości wątroby może być również rozwój raka wątrobowokomórkowego w obrębie marskiej wątroby (ryzyko ok. 1-5%/rok).
W większości przypadków istnieje skuteczne leczenie zapobiegające powikłaniom marskości. Co niezwykle ważne, nieprawidłowe leczenie (np. za duże dawki leków dla danego chorego) może być również szkodliwe. Staramy się być stale na bieżąco z nowymi doniesieniami z prasy hepatologicznej oraz zmieniającymi się zaleceniami postępowania u chorych z marskością. Pozwala nam to wydłużyć życie chorych niejednokrotnie o kilka miesięcy lub lat.